چکیده

برآورد دقیق مقدار (ETo ) در هر منطقه و اهمیت آن در مدیریت منابع آب و برنامه ریزی آبیاری امری ضروری است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی مدل های ماهرینگر، بلانی کریدل، تشعشی فائو، روماننکو، تورک، هارگریوزسامانی، پریستلی-تیلور و مکینگ، نسبت ‏به مدل مرجع فائو پنمن مانتیث می باشد. برای این منظور از اطلاعات ماهانه درجه حرارت حداکثر و درجه حرارت حداقل، ‏رطوبت نسبی حداکثر و رطوبت نسبی حداقل، تابش خورشیدی و سرعت باد در ارتفاع دو متری مربوط به دوره زمانی 20 ساله (1396-1375)ایستگاه سینوپتیک دلفان استفاده شد. نتایج ارزیابی نشان داد مدل ماهرینگر با 29 1RMSE=، 98 0R2=، 14 0AARE= ، 93 0NS= و 98 0MAE= بیشترین دقت و مدل مکینگ با 19 5RMSE=، 86 0R2=، 34 1AARE= ، 33 0NS= و 16 4MAE=پائین ترین دقت را نسبت مدل مرجع داشته است.

کليدواژه ها

تبخیر و تعرق، ارزیابی، مدل های تجربی، فائوپنمن مانتیث، دلفان

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
آرین حیدری مطلق , 1400 , ارزیابی روش های تجربی برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع در شرایط آب هوایی دشت دلفان , دوازدهمین کنفرانس بین المللی مهندسی رودخانه