بررسی زبان عرفانی در ابتدانامه‌ی سلطان ولد
A Study Of Mystical Language In EBTEDANAME Of SOLTANWALAD
نویسندگان :
رضا آقایاری زاهد ( دانشگاه تربیت مدرس )
چکیده
تجربه‌های عرفانی که حاصل کشف و شهود عارفانه است، ورای تجرب‌های حسی و جهانی است. با این‌که عارفان برای انتقال تجربه‌های عرفانی از تمامی ظرفیت‌های زبانی استفاده کرده‌اند اما از آن‌جا که تجربه‌های آن‌ها همانند تجربه‌های این جهانی نیست مسلماً در زبان مادّی و رایج مردم نمی‌گنجد، از همین‌رو عرفا سعی کرده‌اند برای بیان دریافت‌های عرفانی خود زبانی ویژه بیافرینند و آن زبان عرفانی است، بر مبنای زبان عرفانی می‌توان ارزش و اهمیّت آثار عرفا را سنجید و در مورد سبک آن‌ها قضاوت کرد. در این مقاله کتاب ابتدانامه‌ی سلطان ولد به لحاظ زبان عرفانی بررسی شده است. ابتدانامه اولین کتابی است که به زندگی مولانا پرداخته و بعدها مرجع نگارش کتاب‌های دیگر شده است. در این کتاب، سلطان ولد علاوه بر این‌که روایت‌گر حوادث زندگی مولانا است، همچون مثنوی رموز و دقایق عرفانی را آورده و از این نظر به عنوان یکی از کتب عرفانی در کنار مثنوی مولانا قرار گرفته است. نتایج بررسی زبان عرفانی در این اثر نشان دهنده‌ی ظرفیت‌های زبان عرفانی در تمامی سطوح کتاب است. بیشترین سطح، سطح محاکات است و در سطح تناقضی، استدلالی و نقلی نمود چندانی وجود ندارد و با زبان عبارت سخن گفته شده به ویژه آن‌جا که سلطان ولد از حوادث زندگی پدر سخن می‌گوید. اما در بیان مفاهیم عرفانی و هم‌چنین در بیان ارتباط مولانا و شمس، همچون عرفا از زبان اشارت استفاده کرده است. مهم‌ترین زبان اشارت در ابتدانامه تمثیل و تشبیه است که می‌توان آن را مشخصه‌ی زبان عرفانی سلطان‌ولد نامید. در مواردی نیز استعاره و نماد دیده می‌شود.کليدواژه ها
زبان عرفانی، ابتدانامه، سلطان ولد، سطح محاکات، تشبیه، تمثیلکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:رضا آقایاری زاهد , 1399 , بررسی زبان عرفانی در ابتدانامه‌ی سلطان ولد , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
