توصیف چهره معشوق در مثنوی «سحر حلال» با محوریت چهره نگاری در عصر صفوی
Description of the beloved face in Masnavi "Sehr Halal" with a focus on face painting in the Safavid era
نویسندگان :
محمد شهبازی ( آموزش و پرورش )
چکیده
درخشان ترین دوره ی هنر در ایران مربوط به عهد صفویه است که میراث ارزنده ی دربار تیموریان بود. هنر در عهد صفوی در زمینه های نگارگری و معماری نسبت به سایر زمینه ها از جمله سفال گری، پارچه آرایی و خوشنویسی از جایگاه برتری برخوردار بوده است. در دوره سلطنت شاه تهماسب نگارگری و نقاشی به اوج خود رسید و پس از وی جانشینان شاه تهماسب علاوه بر نقاشی به معماری و شهرسازی نیز پرداختند. نگارگری علاوه بر فرهنگ و هنر در ادبیات دوره ی صفوی نیز به وضوح آثارش دیده شد. در مثنوی «سحر حلال» شاعر با تأثیرپذیری از نقاشی دوره ی خویش به توصیف چهره معشوق پرداخته است. ما در این جستار بر آن هستیم تا با پیش رو قرار دادن نگارگری ایران تا انتهای عصر صفوی و توصیف چهره «گل» در مثنوی به تشابهات و تفاوت آن ها اشاره کنیم. هدف ما بررسی چهره معشوق در مثنوی «سحر حلال» با محوریت چهره نگاری در دوره ی صفوی است. روش تحقیق ما کتاب خانه ای و توصیفی است. به فرض ما شاعر تنها در توصیف چند مورد انگشت شمار از فرهنگ و هنر عهد خویش متأثر شده است.کليدواژه ها
سحر حلال، نگارگری، عهد صفوی، اهلی شیرازی، چهره معشوقکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:محمد شهبازی , 1399 , توصیف چهره معشوق در مثنوی «سحر حلال» با محوریت چهره نگاری در عصر صفوی , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
