همای‌نامه، حماسه‌ای طبیعی یا مصنوع؟
?Homay-name: a national e.pic or an artificial epic1
نویسندگان :
حسین میرزا نیک نام ( دانشگاه هرمزگان )
چکیده
حماسه، کهن‌ترین یا یکی از کهن‌ترین انواع ادبی جهان است. یک تقسیم‌بندی برای حماسه، تقسیم آن، به دو گروه حماسه‌های «طبیعی و ملی»، و حماسه‌های «مصنوع» است. حماسۀ طبیعی حماسه‌ای است که خالقی ندارد و ملتی در درازنای حیات خویش آن را به وجود آورده است؛ و حماسۀ مصنوع، حماسه‌ای است که شاعر یا نویسنده‌ای، با الگو قرار دادن حماسۀ طبیعی، و با به کار گرفتن ویژگی‌های آن، حماسه‌ای را – از خویشتن- خلق می‌کند. همای‌نامه- یکی از حماسه‌های کهن فارسی- منظومه‌ای حماسی است از نویسنده‌ای ناشناس، احتمالاً مربوط به پیش از سدۀ شش هجری که ساختار آن مانند حماسه‌های طبیعی است. این مقاله مشابهت‌های فراوان صحنه‌ها و تصاویر موجود در این حماسه با دیگر حماسه‌های طبیعی و ملی ایران را نشان داده است و این نظریه را عنوان می‌کند که ممکن است این حماسه، اگر چه ساختاری طبیعی دارد، اما زاییدۀ ذهن شاعری آگاه و مسلط به حماسه‌های طبیعی و ملی ایران باشد؛ که در این صورت حماسه‌ای است مصنوع که ساختاری طبیعی دارد؛ یا اینکه اصل حماسه، مختصر و کوچک بوده و شاعر، با گرفتن صحنه‌ها و تصاویر از دیگر حماسه‌های ملی و طبیعی آن را پرورده است؛ اگر این نظر درست باشد، همای‌نامه، نه یک حماسۀ طبیعی، که حماسه‌ای مصنوع است. این پژوهش بر اساس مقایسۀ همای‌نامه با ده حماسۀ ملی ایران صورت گرفته است.کليدواژه ها
همای‌نامه؛ حماسه؛ حماسۀ طبیعی؛ حماسۀ مصنوعکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:حسین میرزا نیک نام , 1399 , همای‌نامه، حماسه‌ای طبیعی یا مصنوع؟ , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
