چکیده

زبان در شعر نیما غالباً زبانی ناهموار و مبهم است که در عین ابهام و غرابت، تر و تازگی خاص خودش را دارد. این مسأله نوعی ابهام عارضی در شعر او پدید آورده که درک و فهم شعر او را با دشواری مواجه ساخته است. در این پژوهش که به شیوة توصیفی- تحلیلی بر روی مجموعة کامل اشعار نیما صورت گرفته، تلاش گردیده تا ابهام های حاصل از دستگاه واژگان و دستگاه دستوری در شعر نیما یوشیج مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. استفاده از واژه ها و اصطلاحات محلی، کاربرد واژه های نسبتاً کهن و گاه نامأنوس و نیز بافت دستوری نه چندان معمول زبان او گاه موجب دشواری شعر گردیده است که هرچند در برخی موارد جنبه های بلاغی مورد نظر شاعر بوده، اما در پاره ای موارد هم با کاستی ها و سستی هایی همراه بوده که معمولاً در کار هر پیشگام و نوآوری دیده می شود.

کليدواژه ها

واژه های کلیدی: نیما یوشیج، زبان، ابهام، صفت، ضمیر.

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
احمد سنچولی , 1399 , ابهام زبانی در شعر نیما یوشیج , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی