چکیده

مدح یکی از گونه های رایج ادب فارسی است که در آن شاعر با ستایش ممدوح به نام و نان دست می یابد. سلمان ساوجی (709-778 ه.ق) در مدت نزدیک به چهل سال در دربار جلایریان افراد بسیاری را اعم از شاهان، وزراء، خاتونان درباری و دیگر افراد ستایش کرده است. پژوهش حاضر به بررسی توان مخاطب شناسی سلمان ساوجی در این قصاید می پردازد و بر آن است تا میزان موفقیت شاعر را در برقراری تناسب میان مدایح و مقام و موقعیت و جنسیت ممدوحان بسنجد. شناخت توانمندی های سلمان ساوجی در مخاطب شناسی او، درک بهتر شگردهای شاعر در برقراری تناسب میان مدایح با موقعیت و جایگاه ممدوحان و میزان آگاهی او در تناسب صفات و ویژگی های منتسب با جنسیت آنان، از اهداف این پژوهش است. جامعۀ آماری، قصاید سلمان ساوجی و حجم نمونه، قصاید مدحی اوست که در مجموع هفتاد و هشت قصیده را در بر می گیرد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است که به صورت استقرای تام بررسی می شوند. داده ها به صورت کتابخانه ای و سندکاوی بررسی و با استفاده از تحلیل محتوا، تجزیه و تحلیل خواهند شد. نتیجه بیانگر توانمندی سلمان ساوجی در مخاطب شناسی است. تناسب بین مدایح با موقعیت، جایگاه اجتماعی و جنسیت ممدوحان بخوبی بیانگر این مساله است که مستند در متن توضیح داده شده است.

کليدواژه ها

سلمان ساوجی، قصاید، مخاطب شناسی، مدیحه سرایی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
سیّد احمد پارسا , 1399 , درآمدی بر مخاطب شناسی قصاید مدحی سلمان ساوجی , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی