تحلیل ساختار شکنانه حکایت دقوقی بر پایه الگوی نشانه شناسی پیرس
Deconstructive analysis of aecdotal evidence Based on Pierce s semiotic pattern
نویسندگان :
هاجر دلکش املشی ( دانشگاه گیلان )
چکیده
در این پژوهش بر مبنای الگوی نشانه شناسی پیرس ضمن نشان دادن نظام نشانه‌ای حکایت‌های مثنوی به طور مشخص نظام نشانه‌ای حکایت دقوقی مورد بررسی قرار گرفته است. مولوی در ساختار حکایت‌های خود با کاربرد واژه‌های نشان‌دار، تصاویر شبه سوررئال و رفتار مبتنی بر کاربرد شمایل‌ها، نمایه‌ها و سمبل‌ها را پدید می‌آورد. وی از این طریق با مجموعه‌ای از نشانه‌‌ها و رمزگان در بستر جامعه مفاهیم عمیق عرفانی را بیان می‌کند. مولوی در حكايت سفر دقوقي به مسئله شهود و حضور و ناحضور به عنوان امری متناقض‌نما در عرفان اشاره می‌کند. در نظام نشانه شناسي پيرس نشانه در فرض نخست حضور هم زمان چیزی موجود و محسوس است با چیزی پنهان و غایب. بنابراین دقوقي تا زماني كه خويشتن را مي‌بيند تفسير كننده ظاهر سفر و واقعه است، اما وقتي خود را در میانه نمي‌بيند با حضور ناحضور مواجه است. بنابراین بيان كننده نشانه‌های رفتار ضمنی وی «طلب آتشين براي يافتن فرد اكمل» است. در نتيجه هفت شمع روشن بر ساحل، تفسيري از «نشانه‌هاي شاخص» پيرسي هستند كه در سفر نشان داده مي‌شوند. بنابراين سفر دقوقي در دو جهت صورت مي‌گيرد، سفري از نشانه‌هاي شمايلي به نشانه‌هاي نمادين كه در «بافت بنیاد» و «فرهنگ بنیاد» عرفان معني مي‌يابد يا به عبارتي سفر قالب با حركت بدن و به وسيله قدم صورت مي‌گيرد اما سير انفس با تفكر صورت پذير است ولازمه‌اش داشتن بصيرکليدواژه ها
نشانه شناسی، پیرس، عرفان، مولوی، حکایت دقوقیکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:, 1399 , تحلیل ساختار شکنانه حکایت دقوقی بر پایه الگوی نشانه شناسی پیرس , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
