روایتگری در نمونه‌هایی از ترانه‌های معاصر فارسی
The Narration in Contemporary Persion Songs
نویسندگان :
سهیلا فرهنگی ( دانشگاه پیام نور ) , سارا بالو ( دانشگاه پیام نور )
چکیده
روایتگری از ویژگی‌های متون داستانی به شمار می‌رود، اما از آنجاکه روایت با زندگی انسان گره خورده است، این ویژگی را می‌توان در بیشتر نوشته‌ها ازجمله در شعر شاعران نیز مشاهده کرد. ترانه یکی از قالب‌های شعری معاصر است و همچون برخی دیگر از قالب‌های شعری می‌تواند جنبة روایی داشته باشد. ترانه گونه‌ای شعر است که برای اجرای موسیقیایی سروده می‌شود و قالبی است که معمولاً دربرگیرندة مضامین عاشقانه و اجتماعی است. در این مقاله به شیوة توصیفی- تحلیلی به بررسی روایتگری در نمونه‌هایی از ترانه‌های معاصر فارسی پرداخته می‌شود. در این پژوهش دو ترانه از اردلان سرفراز -که از ویژگی‌های روایی برخوردارند- از دیدگاه پیرنگ، کانون روایت، شخصیت، صحنه، درونمایه، زبان و لحن بررسی و تحلیل شده‌اند. این بررسی نشان می‌دهد که ترانه‌های معاصر فارسی از ویژگی‌های روایی خوبی برخوردارند. پیرنگ -که طرح و شالودة روایت‌هاست- در همة ترانه‌ها وجود دارد. کانون روایت منظری است که نویسنده یا راوی برای نگریستن به داستان انتخاب می‌کند و این زاویة دید در ترانه‌های مختلف متفاوت است. شخصیت‌ها هم در هر ترانه با خصوصیات روانی و اخلاقی خود، عمل، گفتار و رفتار متفاوتی را به تصویر می‌کشند. زبان و لحن ترانه‌های معاصر معمولاً عامیانه است، امّا این ویژگی در طیّ سال‌ها در حال تغییر است و گاه شکلی فاخر به خود می‌گیرد. صحنه زمان و مکانی است که ترانه در آن شکل گرفته و اتفاق افتاده است و هر ترانه‌ای صحنة منحصر به فرد خود را دارد. ترانه‌های روایی درون‌مایه‌های مختلفی نیز دارند، اما بیشتر شامل محتوای اجتماعی یا عاشقانه‌اند.کليدواژه ها
شعر معاصر، ترانه، روایت، گفتگو، پیرنگ، درونمایه.کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:سهیلا فرهنگی , 1399 , روایتگری در نمونه‌هایی از ترانه‌های معاصر فارسی , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
