چکیده

احمد محمود یکی از نویسندگان واقع‌گرای معاصر است که بیش از نیمی از عمر خود را به نوشتن رمان و داستان اختصاص داد. دیدار یکی از داستان‌های کوتاه این نویسندۀ جنوبی، در یکی از مجموعه‌های داستانش به همین نام، گنجانده شده‌است. در پژوهش حاضر نخست، داستان دیدار بر اساس نظریۀ تودوروف در حدّ پی‌رفت تجزیه و پس از آن، ضمن تحلیل شیوۀ ترکیب پی‌رفت‌ها، جنبه‌های ساختاری آن بر اساس دیدگاه روایت‌شناسی ژنت بررسی شده‌است . بر اساس این تجزیه و تحلیل مشخّص شد که داستان دیدار در نوزده پی‌رفت روایت شده‌ که می‌توان هر نوزده پی‌رفت را در یک پی‌رفت کلّی جای داد. راوی موقعیّت متعادل نخست را از طریق خطّی بودن زمان، یکسان بودن زاویۀ دید راوی و کانون‌سازی صفر به مخاطب القا می‌کند. نویسنده برای پررنگ کردن پریشانی موقعیّت نامتعادل (اتوبوس) از شگردهای متنوّعی بهره برده‌است: 1-نوسان زاویۀ دید (از کانونی‌سازی صفر به کانونی‌سازی داخلی) 2-تغییر بسامد (از مفرد به روایت چندگانه) 3- زمان‌پریشی(پیش‌نگر) 4- تغییر راوی (از برون‌متنی به درون‌متنی).

کليدواژه ها

داستان دیدار، احمد محمود، روایت‌شناسی ، پی‌رفت، تودوروف، ژنت

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
حامد صافی , 1399 , بررسی روایت شناسانه داستان دیدار احمد محمود , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی