چکیده

بررسی بدیع لفظی در غزلیات مهدی الهی قمشه ای چکیده آگاهی از میزان تأثیر آثار ادبی در مخاطبان و همچنین شناخت ابعاد زیبایی شناسی آنها در گرو بکار گیری علوم و فنون بلاغی است. این فنون بر سه پایه بنا شده اند: معانی، بیان و بدیع. فن بدیع (سجع، جناس و تکرار)‌، سوّمین فن بلاغت است که با ایجاد هماهنگی در سطح حروف، کلمات و عبارت‌ها و همچنین ایجاد و افزایش موسیقی نقش بسزایی در زیبایی شناسی آثار ادبی و تأثیر کلام در ضمیر مخاطبان خواهد داشت. روش این پژوهش بر اساس اطلاعات کتابخانه ای و هدف این پژوهش، بررسی بدیع لفظی در غزلیات مهدی الهی قمشه ای است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در بین انواع سجع، سجع مطرّف با 50% (569 مورد) بیشترین بسامد و در بین انواع جناس، جناس زائد با 59% (310 مورد) بالاترین بسامد و در بین انواع تکرار، تکرار واژه با 84% (556 مورد) بیشترین بسامد را دارند؛ و هدف از تکرار نیز، به تصویر کشیدن احساس شاعر، ایجاد احساس طبیعی در مخاطب، هشدار به مخاطب و جلب توجّه او به یک موضوع خاص بوده است.

کليدواژه ها

بلاغت، بدیع لفظی، مهدی الهی قمشه ای، غزلیات

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
زینب کلانتری , 1399 , بررسی بدیع لفظی در غزلیات مهدی الهی قمشه ای , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی