اضافه «سببی» یا «نشوئی» در زبان فارسی
Sababi or Noshooei added in Persian language
نویسندگان :
سیمین حاصلی ( دانشگاه اراک ) , احمدرضا محمدی ( دانشگاه اراک )
چکیده
در این مقاله پس از تعریف «اضافه» و ذکر انواع آن ، به اضافه ی «سببی» که نوعی از اضافه ی اختصاصی است و در کتب متاخر دستورزبان فارسی از قلم افتاده است، می پردازیم.پس از آوردن تعاریف مندرج در بعضی منابع قدیمی دستورزبان از این نوع اضافه،با آوردن شواهدی از متون کلاسیک ادبیات فارسی مصادیق اضافه ی «سببی» را تحلیل می کنیم.این نوع اضافه به دو نوع «سبب به مسبب» و «مسبب به سبب» تقسیم می شود که نوع اخیر آن با نام اضافه ی «نشوئی» نیز شناخته شده است. یادآوری وجود اضافه ای به نام اضافه ی«سببی» یا «نشوئی» که توسط دستورنویسان معاصر به آن پرداخته نشده است علاوه بر ایضاح مرزهای انواع اضافه در دستورزبان فارسی راه را برای تشخیص درست مصادیق این نوع اضافه در متون ادبی هموار می کند و سبب دریافتی صحیح از معنی متون می شود.اهمیت اضافه ی «سببی» منحصر به وجود آن در متون ادبی نیست و در زبان روزمره نیز کاربرد دارد.کليدواژه ها
دستورزبان فارسی،اضافه ی سببی،اضافه ی نشوئیکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:سیمین حاصلی , 1399 , اضافه «سببی» یا «نشوئی» در زبان فارسی , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
