تحلیل رابطۀ استعاره مفهومی«دروگر زمان» در شاهنامه با اسطورۀ «ریباس» بندهش
Analysis of the relationship between the conceptual metaphor of "derogare zaman" in the Shahnameh and the myth of "rhubarb" in the"bundahish"
نویسندگان :
احمدرضا محمدی ( دانشگاه اراک ) , سیمین حاصلی ( دانشگاه اراک )
چکیده
اسطوره ها در طول زمان همراه با تغییر و تحولاتی به صور گوناگون در شعر منعکس می شوند. شاهنامه ی فردوسی در انعکاس باورهای اساطیری منبع مهمی به شمار می رود. در این پژوهش با تکیه برنظریه ی استعاره ی مفهومی لیکاف و جانسون بازنمود زبانی استعاره ی مفهومی «مرگ،دروگر است» در شاهنامه را تحلیل کرده و به ردیابی الگوی اساطیری یا طرح واره ی تصوری ثبت شده در ذهن شاعر پرداخته ایم. استعاره ی مفهومی یا عامل نگاشت «مرگ،درو است» یا «مرگ،دروگر است» در شاهنامه به اسطوره ی رابطه ی انسان با گیاه برمی گردد. این اسطوره به صورت ریختن تخمه ی (منی) کیومرث در زمان مرگ بر زمین و به وجود آمدن گیاه ریباس از آن و به وجود آمدن نسل بشر از گیاه ریباس(موسوم به مهلی و مهلیانه یا مشی و مشیانه) در کتاب «بندهش» آمده است. این اسطوره علاوه بر شاهنامه در متون دیگر ادب فارسی هم دیده می شود.کليدواژه ها
شاهنامه،استعاره ی مفهومی،مرگ،درو،بندهشکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:احمدرضا محمدی , 1399 , تحلیل رابطۀ استعاره مفهومی«دروگر زمان» در شاهنامه با اسطورۀ «ریباس» بندهش , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
