چکیده

آموزه های اخلاقی و تعلیمی از گسترده ترین مقاصد و مفاهیم شعر فارسی است که شاعران در راستای پروراندن و تثبیت این هدف، از پشتوانه های مختلفی برای رسیدن به کمال مطلوب انسانی، بهره برده اند. محمدقلی سلیم تهرانی(فوت1057ه.ق) از شاعران بنام سبک هندی است که در میان شاعران پیشین، بیش از همه از حافظ تأثیر پذیرفته اما همزمانی حیاتش با صائب تبریزی و کلیم کاشانی باعث شده کمتر مورد توجه قرار بگیرد. از ویژگی های شاعری وی می توان وجود ردیف های ناب و طولانی در غزلیات و مخالف خوانی و هنجارشکنی در تلمیح را نام برد. بنابر اهمیت پژوهش حاضر و با رهیافت توصیفی_تحلیلی و با استفاده از روش تکنیک تحلیل محتوا و به شیوه ی بنیادی و سندکاوی، نتایج بیانگر آنست که :1. اخلاقیات ریشه در باورهای اعتقدی دارد که همیشه مورد توجه شاعران و نویسندگان بوده ولی نوع پرداختن و نحوه ی بیان آن ها یکسان نیست.2. از آنجایی که قالب غزل بیشتر به مضامین عاشقانه و بیان عواطف اختصاص دارد، ولی در شعر سلیم در خدمت القای مفاهیم اخلاقی قرار گرفته است.3. ابیات حکیمانه ی وی از حالت نصیحت های تکراری به دورند و و در بیان سخنان پرمغز از عهده ی این اقتدا، به خوبی برآمده است.4. در دیوان تهرانی، ابیاتی که مخاطب را به انجام فضائل ترغیب می کند بسیار چشمگیرتر از ابیاتی است که در آن ها مخاطب را به دوری از رذائل دعوت می کند.

کليدواژه ها

اخلاق، سلیم تهرانی، غزل، ادب تعلیمی.

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
منیره نصری حسنی , 1399 , بررسی آموزه های اخلاقی در شعر سلیم تهرانی , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی