چکیده

ژاک لاکان آموزه های فروید را در پرتو دو رویکردِ ساخت‌گرایی و پساساختارگرایی مورد بازنویسی قرار داده است. او برخی از مؤلفه‌های نظریۀ ساخت‌گرایی را می‌پذیرد، امّا تئوریِ فروبستۀ نظامِ این رویکرد را مردود می‌داند. دو «ساحت خیالی» و «ساحت نمادین» عمدۀ نظریاتِ لاکان را دربرمی‌گیرند. در ساحتِ نخستین، کودکْ وحدتِ ساختاریِ خوشایندی را مشاهده می‌کند، و با حضور در «ساحت نمادین» به عرصۀ پساساختارگرایی فرومی غلطد. جستار حاضر که جزو پژوهش‌‌‌هایِ کتابخانه‌ای و کیفی به شمار می‌آید، خوانشی روان‌کاو ـ ساخت‌شکنانه از داستانِ «به خدا من فاحشه نیستم» اثر هوشنگ گلشیری است. با استفاده از دو الگویِ معرفی‌شدۀ لاکان، به انطباقِ آن‌ها بر سه دالّ روشنفکر، زن، و قدرت می‌پردازیم و جنبه‌هایِ جدیدی از این داستان را نمایان می‌سازیم. نادیده گرفتنِ مدلولِ گوش‌آشنایِ دالّ‌های موردِ بررسی و ساختاری که از بُنْ استعاره‌ای پرتابی از سویِ ناخودآگاهِ راوی است، اساس و مبنایِ پژوهشِ پیش‌رو خواهد بود. هدف از این پژوهش، تبیینِ نسبتِ میان دو رویکردِ روان‌کاوی و پساساختارگرایی می‌باشد. هم‌چنین پاسخ دادن به پرسش‌های ناشی از هجومِ پادگفتمان‌هایِ ناخودآگاه، علیه گفتمان رسمی یا خودآگاه، از دغدغه‌هایِ دیگر نگارنده است که در این پژوهش به رمزگشاییِ این مسائل پرداخته می‌شود.

کليدواژه ها

ادبیات داستانی، گلشیری، به خدا من فاحشه نیستم، لاکان، ساحت خیالی، ساحت نمادین، دالّ‌های لغزان.

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
اسد آبشیرینی , 1399 , پادگفتمان در برابر گفتمانِ رسمی: خوانشی روان‌کاو ـ ساخت‌شکنانه از داستان «به خدا من فاحشه نیستم» اثر هوشنگ گلشیری , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی