بررسی ابعادی خاموش از شعر فارسی یزیدبن مفرّغ در متون کهن عربی و فارسی
Silent Dimensions of Yazid ibn Mufaragh"s Persian Poetry in ancient Arabic and Persian texts
نویسندگان :
حلیمه ناصمی طبس ( دانشگاه سیستان و بلوچستان ) , جواد غلامعلی زاده ( دانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستان )
چکیده
شاعران عرب، گاهی برای تنوع و تفنّن، از سخن فارسی در اشعار خود استفاده می کردند از جمله این شعرا، یزید بن مفرغ را می توان نام برد، وی ضمن ابیاتی در هجو عباد بن زیاد چند مصراع فارسی نیز سرده است. یزید بن مفرغ شاعر هجوگوی عصراموی که اهل بصره بوده و چند سالی در شهرهای مختلف ایران زندگی کرده است، این شاعر در دهه ی شصت هجری، شعری به زبان فارسی سروده است که افرادی چون علّامه قزوینی آن را اولین شعر فارسی بعد از اسلام به حساب می آورند. این شعر فارسی در منابع مختلف به اشکال گوناگونی روایت شده است و با توجه به اینکه این شعر متعلق به سده ی اول هجری بوده، طبیعی می-نماید که اختلافاتی در روایات شعر مشاهده گردد و همچنین معلوم کردن زمان دقیق سروده شدن این شعر، امری دشوار به نظر می رسد. طبق مطالعات و بررسی های انجام شده در پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفت، نتایج نشان می دهد که شعر براساس قواعد عروضی فارسی سروده شده است و وجود ارکان شعر فارسی از جمله: داشتن ردیف درآن محسوس می باشد و از طرفی با در نظر گرفتن روایت های تاریخی متعدد در کتب کهن فارسی و عربی اینطور معلوم شد که به احتمال قوی زمان سرایش شعر متعلق به دوره ی خلافت معاویه و مکان سروده شدن این ترانه، بصره بوده است، در هر حال قضاوت در خصوص اشعاری که در طول سالیان متوالی دستخوش تغییرات بسیار گشته اند دشوار استکليدواژه ها
کلید واژگان: یزید بن مفرغ، اولین شعرفارسی، هجو، عبّاد بن زیادکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:حلیمه ناصمی طبس , 1399 , بررسی ابعادی خاموش از شعر فارسی یزیدبن مفرّغ در متون کهن عربی و فارسی , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
