چکیده

ترجمه راهي است برای تبادل انديشه ها، افکار و جهانبینی های مختلف و روشي است برای آشنایی با آثار ادبی دیگر کشورها. به مدد ترجمه مرز ميان کشورها از بین رفته و ارتباط ميان جوامع گسترده‌ تر شده است. اما آنچه در ترجمه اهمیت دارد، نه تنها انتقال واژگان بلکه مفهوم و پیغامی است که از ورای این حروف منتقل خواهد شد. با این تفاسیر ترجمه فرصت تفهيم فرهنگ و عقاید ایرانی را فراهم مي آورد. با این حال به نظر می رسد كفة ترازوي ترجمة آثار ادبي همواره به نفع ترجمة آثار فرانسوي به فارسي سنگینی كرده است و به جز ترجمة تعداد انگشت شماري از آثار كلاسيك ادبیات فارسی، همچون اشعار سعدي و جامي (كه خود اغلب توسط شاعران و نويسندگان فرانسوي دريافت شده اند و نه عامة مردم)، ترجمه هاي موفق ديگري از زبان فارسي به فرانسه صورت نگرفته است. به این ترتیب انداختن نگاهي تازه به آسيب شناسيِ ترجمة فارسي به فرانسه و بررسی نقاط ضعف و قوت آثار و ترجمة آن ها به فرانسه در آثار رمان نویسان متأخر ایرانی اجتناب ناپذیر می نماید. در این مقاله با بررسیِ ترجمۀ دو اثر از زویا پیرزاد رمان نویس معاصر ایرانی شده است به واگرایی و همگرایی میان متن و ترجمه می پردازیم. هر دوی این آثار، عادت می کنیم و چراغ ها را من خاموش می کنم توسط کریستف بالایی، استاد زبان و ادبیات فارسی به فرانسوی ترجمه شده اند و با استقبال از سوی خوانندۀ عام فرانسوی روبرو شده اند. ما در بررسی نحوۀ انتقال و مشکلات كه مترجم در سطوح مختلف فرم، سبک، فرهنگ و دستور زبان با آنها مواجه مي شود، مراحل مختلف روش دوم آنتوان برمن در کتاب برای نقد ترجمه: جان دون را دنبال کرده ایم.

کليدواژه ها

آسیبشناسی ترجمه، عادت می کنیم، چراغ ها را من خاموش می کنم، زویا پیرزاد، کریستف بالایی، آنتوان برمن

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
فاطمه آقایی , 1399 , آسیب شناسی ترجمۀ آثار ادبیِ متأخر فارسی به فرانسه: مورد ترجمۀ آثار زویا پیرزاد , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی