بررسی گونه ادبی طنز بر اساس فزون متنیت
A study of satire based on the theory of hypertextuality
نویسندگان :
حامد صافی ( دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر )
چکیده
طنز معادلی برای satire انگلیسی است که در گذشته به معنای نیش و کنایه به کار می‌رفته است. طنز از منظر اصطلاح‌شناسی عمر چندانی ندارد. این اصطلاح تا پیش از دوران ما تنها در معنای لغوی‌اش یعنی افسون کردن، مسخره کردن و طعنه زدن به کار می‌رفته است. "فزون‌متنیّت" رابطه دو متن ادبی یا هنری را بررسی می کند. اما این رابطه در بیش متنیت برخلاف بینامتنیت نه بر اساس هم حضوری که براساس برگرفتگی بنا شده است. در این پژوهش ضمن معرّفی نظریۀ فزون‌متنیّت، گونۀ ادبی طنز از این منظر بررسی می‌شود. ژرار ژنت در کتاب الواح باز‌نوشت با تعیین شاخصهای تازه، به معرّفی گونه‌های ادبی می‌پردازد. مهمترین شاخص ژنت برای تعیین گونه‌ها، شیوۀ ارتباط متون با یکدیگر است. رابطه بیش متنیت به دو گونه تقلیدی و دیگرگونگی تقسیم می گردد. بر اساس نظریۀ فزون‌متنیّت ژنت، تراوستی، شارژ، پارودی و پاستیش انواع طنز به شمار می‌رود. گشتارهای ارزش و انگیزه و انبساط مهمترین شگردهای طنزپردازی هستند. کاملترین نوع طنز از منظر فزون‌متنیّت تراوستی و شارژ است که با کارکرد طنز و انگیزۀ طنز و بر اساس رابطۀ دیگرگونی تولید می‌شود.کليدواژه ها
طنز، فزون‌متنیّت، کارکرد، گونه، ژرار ژنتکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:حامد صافی , 1399 , بررسی گونه ادبی طنز بر اساس فزون متنیت , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی
