چکیده

ابوالفتح ابراهیم میرزای صفوی،متخلص به جاهی در شعر فارسی و متخلص به ابراهیم در شعر ترکی(946-984ه)فرزند بهرام میرزا و نوه ی شاه اسماعیل اول صفوی است که در شعر و هنر از نوابغ و مستعدان دربار صفوی بود.در زمان حکومت شاه طهماسب اول از سال 963تا 984 فرمانروایی مشهد به او واگذار شده بود.نسخه ای از دیوان او در کتابخانه کاخ موزه ی گلستان و نسخه ای دیگردر کتابخانه ملی ملک موجود است.عمده ی اشعار او غزل است که به شیوه وقوعی سروده شده است .موضوع این مقاله بررسی محتوایی غزلیات این شاعرواستخراج وتبیین فاکتورهای مکتب وقوع در شعر ونیزبیان تأثراو از حافظ شیرازی و تأثیرش برچند شاعر بعد از خودش است.شعرش در عین سادگی پرشورو پرتأثیروبه لحاظ اشتمال به مضامین عاشقانه و عارفانه،مسایل تاریخی و اجتماعی و تأثیر بر چند شاعر بعداز خود وترکیبات و تعابیر زیبا و دلکش مهم وشایان مداقه وبررسی است.

کليدواژه ها

عصر صفوی،جاهی،دیوان،غزلیات ،مکتب وقوع

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
احمد علی زاده , 1399 , اشعار وقوعی جاهی , پانزدهمین همایش بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی